دچار...

به یادتم هنوزم، اگر چه زود رفتی
اگرچه بی تفاوت به هرچه بود رفتی

به یادتم هنوزم، اگر چه پر کشیدی
اگرچه تلخ اما به آرزوت رسیدی

من و همین یه عکست به هم علاقه داریم
که سالیان ساله به درد هم دچاریم

خودت که دیگه نیستی، نبایدم بدونی
عذاب غیر از این نیست که چشم به راه بمونیم

روزنه ی امید از کنار من سفر کرد
چه تلخه اینکه باید یه عمر بی تو سر کرد

همیشه خاک سرده، همیشه سرد بوده
کنار هر دوایی همیشه درد بوده